Geen tijd
Ze is begin dertig en komt op consult nadat een psycholoog haar heeft doorverwezen. Er is geen diagnose te stellen dus mag deze haar niet verder begeleiden. Ik wel. Ik werk zonder diagnoses, ik werk systemisch met dat wat is. Ze noemt haar wens voor een levenspartner en een kind in een adem. Als ik doorvraag tijdens de kennismaking telefonisch vooraf noemt ze in de tijd dat ze moest wachten voor de GGZ nog iets anders heeft geleerd. Ze voelt een enorme leegte diep van binnen en misschien is het nodig om die te onderzoeken? Geen tijd bestaat weinig in mijn praktijk aan huis. Ik heb alle tijd.
Geen tijd of geen leegte? Als ze in mijn kantoor aan huis zit noemt ze de leegte niet opnieuw. Ze focust op het verlangen naar man en kind. Ik doe mijn meditatie met haar en dan laat ik haar vormpjes op de grond leggen. Gezin van herkomst. Liefde van haar leven. Haar ouders liggen in vormpjes voor haar op de grond en ik gids haar door het veld heen. Ik ben representant en begeleider tegelijkertijd.
Als ze oog in oog staat met mij als begeleider in de rol van haar vader spreekt ze uit dat ze zich kleiner zou willen maken. Als ik vraag hoe oud ze dan is weet ze het meteen: 6. Ik vraag haar of dit het gevoel is van de leegte die ze eerder noemde in contact met mij. Ze geeft mij een bevestigend knikje. De leeftijd dat ze de scheurtjes voelde komen in het huwelijk van haar ouders. Als ik haar een extra vormpje geef legt ze dat tussen haar ouders in. Ik leg haar uit dat ze als ze het verlangen heeft in contact met wie dan ook om zich kleiner te maken dat ze dan het kleine meisje dat ze ooit was hoort spreken. En het kind dat mislukt is in het bij elkaar houden van haar ouders. Daar wordt ze stil van.
Tijd met je hoofd of tijd in je hart?
Ik vraag haar het veld aan te vullen met de liefde van haar leven. Die legt ze achter zich neer. Dan vraag ik haar hoe groot het verlangen is naar een leven met een man met een stap naar toekomst. Getal tussen 0 en 10. (De verpleegkundige in mij weet dat pijnscores werken.) Haar verlangen is een 8 zegt ze. Maar er volgt in de opstelling waar ze nu in staat geen enkele beweging richting de man van haar dromen. Ik ben hier nog heel erg bezig zegt ze. En ze wijst naar haar ouders.
Ik beloof haar huiswerk te geven om dichter bij haar verlangen als vrouw te komen dan bij haar kinderlijk verlangen om haar ouders bij elkaar te houden. Met die belofte komt ze nog even bij me aan de tafel zitten. Ik heb geen tijd zegt ze. Mijn klok tikt door, straks ben ik te oud voor een gezin.
Ik laat de keuze bij haar en geef aan dat elke keuze goed is.
Het nemen van de tijd om de patronen van de ouders te herhalen, of het helen van alle tijd.