Lessen in ongeluk

Mijn hart maakt een sprongetje van geluk als ik lees wat er allemaal in de aanbieding is om je leven op te leuken. Alle seminars die er zijn over geluk en hoe je dat plukt, juich ik van harte toe. Omdat bezig zijn met wat je gelukkig maakt natuurlijk echt van belang is. Geluk geeft je vleugels. Maar kunnen we niet gewoon “zijn?” Met al wat is, geluk of ongeluk?

Mijn eigen kijk op geluk

Toen mijn leven nog in handen lag van mijn ouders en waar we woonden en leefden zaten er nogal wat putten en kuilen in het leven van alle dag. Ik herinner me echt mijn persoonlijke overtuiging en desillusie over het leven. Dat er af en toe een soort van piepklein geluksmomentje per ongeluk tussen twee kuilen zijn zonnestralen toonde. En dat was het dan. Ik ontwikkelde ook een soort van gelukswantrouwen. Een soort van angst voor geluk. Dat als dat vaker voor kwam of langer dan ‘even’ duurde dat ik dan al om het hoekje wilde kijken wat er op de loer lag. Aan nieuwe pijn of ongeluk.

Jaren later en hier en nu

Ik ben me door de jaren heen steeds meer gaan beseffen dat je jeugd maar even duurt, korter dan je rijpere periode, en regie nemen vind ik echt fijn. Over leven en keuzes, ook al is dat soms lastig of weet ik het even niet, welke kant ik op zou willen. Iemand zei ooit: “Je beroep is je Omen, soort van lotsbestemming”. Voor mij zit daar een kern van waarheid in. Ik ben systemisch opsteller. Dat gaat over uitzoomen op wat pijn doet, ordenen, en erkennen. En dat maakt ontzettend rustig en gelukkig. Dat ik daar mijn beroep van heb gemaakt geeft mij vleugels, en mijn klanten ook. Of dat nou individuen zijn of organisaties.

Waarom?

Het zoeken naar waarom mensen en organisaties zich bewegen in de richting waarin ze zich bewegen boeit mij mateloos. Het antwoord op “waarom” is vaak makkelijker te vinden dan mensen denken. Wat helpt is dat je niet op zoek gaat naar geluk. Maar naar waarom. Dat je in een onderzoek terecht komt, in jezelf. Ik voel steeds meer de gift in het waarom van ongeluk. En dat dan geluk niet het streven is maar de waarom van het tegenovergestelde. Lessen in geluk lijken het maakbaar te maken, en soms lijkt dat ook zo. Maar ik denk dat het heel erg fijn zou kunnen zijn als wij elkaar leren hoe om te gaan met je gevoel van ongeluk.

Groeipijn en verduren

Wij willen voor iedereen dat er geluk is in overvloed. Een weg zonder hobbels, weten waar je blij van wordt. Maar ik vraag me hardop af, of het niet heel tof zou zijn als er lessen zouden zijn in ongeluk. Thema’s als waarom doet iets je pijn? En wat doe je daar dan mee? Lessen in verduren. In het bij jezelf blijven als het antwoord op je vraag of de oplossing voor jouw pijn in je leven nog niet daar is.

En wat doe je dan?

Ik haat verduren. Mijn verlangen naar een diepe grot om er niet bij te zijn word dan heel groot. Maar ik weet inmiddels ook dat ik, als ik eerst naar mezelf kan kijken en mezelf de vraag durf te stellen: Waar verlang IK naar? Dat er dan heel zachtjes een antwoord komt. Dat duurt altijd net iets te lang, ik ben eerlijk. Maar het komt er. Altijd. Na het verduren weet ik en maak ik mijn eerste stap, en reik ik uit. Dus, lessen in ongeluk. En wat JIJ dan nodig hebt. Ik ben VOOR. Voelen hoe het is om te ZIJN, kan ook. Een opstelling is een mooie manier om dat eens uit te proberen.